zbyt wielką…

Pewnego dnia
podziękuję Ci za wszystko
co mi dałeś
za skrzydła zbyt duże
żeby chodzić twardo po ziemi
lecz za małe by wznieść się bliżej Ciebie
za ból zbyt silny
żeby spokojnie zasnąć
lecz za słaby by móc się już nie obudzić
za wiarę
zbyt dużą żeby o Tobie zapomnieć
lecz za małą by być pewnym że jesteś
za nadzieję
zbyt wielką by rzucić się w ciemność
lecz za małą by mieć spokojny oddech
i wreszcie podziękuję Ci za miłość

zawsze zbyt małą.

/Bartosz Jasiński/